Stanowcze NIE! dla porzucania psów

Dziś będzie smutny post.

Zaczął się okres urlopowy, a wraz z nim coś, czego zawsze się boję, na co nie mogę

patrzeć i czego absolutnie nie rozumiem! Ale wobec czego nie umiem też przejść obojętnie...

Co roku o tej porze siedzę jak na szpilkach, bo w mojej okolicy zawsze pojawia się 

porzucony pies... Długo czekać nie musiałam.

Jak już pisałam, mam parę dni wolnego, mój mąż też. Ponieważ nieco się dzisiaj ochłodziło,

postanowiliśmy wybrać się na długi spacer z naszym psiakiem. Poszliśmy naprawdę daleko -
chcieliśmy parę razy zawrocić, ale psiakowi tak się spodobał spacer w ten chłodniejszy dzień,
że za nic nie chciał wracać do domu. Biegał, podskakiwał, nosił patyki.
Gdy już odeszliśmy w miejsce gdzie nie ma żadnej żywej duszy, a prawdopodobieństwo iż
spotka się tam jakiegokolwiek człowieka jest bliskie zeru, nasz pies coś poczuł.
Poszliśmy, a raczej pobiegliśmy za nim. Co wyczuł?
Ktoś przywiązał do drzewa psa. Niewielkiego, bardzo już wycieńczonego..
Chciało mi się płakać, ale prawie natychmiast wzrósł we mnie taki gniew, że postanowiłam działać.
Najpierw postanowiłam sprawdzić czy to pies czy suczka - no i suczka.
Mąż stał z naszym psem w bezpiecznej odległości, by nie stresować dodatkowo biednej suni
( bardzo się naszego psiaka bała ), a ja próbowałam podejść do niej jak najbliżej.
Mieliśmy ze sobą malutką miseczkę i butelkę z wodą - zestaw który zawsze zabieramy jak
idziemy z psem daleko w ciepłe dni - więc na początku dałam jej pić.
Dała się pogłaskać, wziąść na ręce. I patrzyła niesamowicie błagalnie tymi swoimi oczami....
Stwierdziliśmy że co jak co, ale nie możemy jej tam zostawić nawet na chwilę!
Telefon komórkowy jest jednak cudownym wynalazkiem.
Podzwoniliśmy nieco po znajomych i rodzinie, aż w końcu sunia znalazła dobrą duszę
i pojechała samochodem do nowego domu :-)
Ta historia ma happy end...ale ile jest takich, które nie kończą się szczęśliwie?

Brak mi słów by wyrazić co czuję i myślę o człowieku, który dopuszcza się 
takiego okrucieństwa wobec zwierzęcia, przywiązując je do drzewa i skazując na pewną
śmierć z głodu i pragnienia, pozostawiając w miejscu tak odludnym, jak to tylko możliwe.

Podobno wszystko co czynimy wraca do nas - dobre uczynki jako szczęście,

a złe jako cierpienie. Mam nadzieję, że to prawda.

Bardzo cierpię z tego powodu, że pies jest u nas dalej traktowany często jak przedmiot,
którego można się w każdej chwili pozbyć. Każdy kto bierze psa, powinien wiedzieć, że gdy nadchodzi okres urlopowy istnieją nastepujące rozwiązania: zabiera psa ze sobą, zostawia psa ale zapewnia mu odpowiedzialną opiekę na ten czas ( hotel, rodzina, znajomi ), lub nie jedzie nigdzie....
Z moją suczką która odeszła już za Tęczowy Most zwiedziłam pół Europy.
I zapewniam, że nie ja jedna podróżowałam z psem....Byłam wręcz w szoku, ile osób zabiera
swoje psy na wczasy. Wiem że czasem się nie da, rozumiem, ale można chyba rozwiązać ten
problem w absolutnie cywilizowany i humanitarny sposób?

Porzucaniu psów ( a także innych zwierząt ) i znęcaniu sie nad nimi mówię stanowcze NIE!!!!!

Wszyscy mieliśmy dzisiaj dzień pełen wrażeń...
Po powrocie do domu, kiedy opadły już emocje, popłakałam się...